ตอนที่ 6 คอนโดมิโน...คอนโดมิเนียม
“ตึ่งดิด” เสียงของโปรแกรมแชท ดังขึ้นที่หน้าจอของต่าย ซ้ง และ แม็ก
“โปรดทราบอีก 5 นาที จะ 5 โมงเย็นแล้ว กรุณาเก็บของให้เรียบร้อย จะได้เริ่มออกเดินทางกัน” หญิงพิมพ์แจ้งให้ทุกคนเตรียมตัว ผ่านโปรแกรมแชท
เมื่อแม็กเห็นจึงพิมพ์ตอบกลับ “อะนะ รีบไปไหม” พอพิมม์เสร็จแม็กก็กดส่งข้อความกลับไปทันที แล้วหันไปเก็บของ
“ตึ่งดิด” เสียงของโปรแกรมแชทดังขึ้น อีกรอบ แม็กพลางคิดในใจ “อะไรจะตอบเร็วขนาดนี้เนี่ย”
แม็กเลยมองหน้าขึ้นเพื่อมองจอ จะได้รู้ว่าหญิงตอบอะไรกลับมา
“user ที่คุณพิมพ์หายไปซะแล้ว” เป็นข้อความอัตโนมัติตอบกลับมายังเครื่องของแม็ก เล่นเอาแม็กงงเลย เพราะแม็กตอบกลับแทบจะทันทีเลย ไม่คิดว่าหญิงจะปิดเครื่องได้รวดเร็วปานนี้
“ตู๊ด ๆ ตู๊ด ๆ” เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะของแม็กดังขึ้น พอแม็กยกหูโทรศัพท์ขึ้นรับ ก็รู้ว่าเจ้าของเสียงเป็นใครทันที
“พี่แม็กทำอะไรอยู่ ให้ไวหน่อย... ทุกคนเค้าเก็บคอมเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วนะ .. ไม่อยากกดดัน เดี๋ยวไปรอหน้าลิฟท์ละกันนะ” เสียงหญิงดังมาตามสาย
“รับทราบครับผม” แม็กตอบกลับ แล้วก็วางหูไป พลางคิดในใจ “ขนาดไม่อยากกดดันนะเนี่ย...” แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมากเพราะรู้ว่าพูดอะไรไปก็แพ้ T__T
พอแม็กเก็บของเสร็จก็เดินไปที่ลิฟท์ พบว่าทั้ง ต่าย หญิง และ ซ้ง ยืนรออยู่แล้ว
“พี่แม็ก อะช้า ถ้ามาไม่ทันเนี่ย เดี๋ยวปล่อยให้กลับเองเลย” หญิงแขวะใส่
“ผมกลับทีหลังก็เข้าห้องผมไม่ได้สิ จะไปนั่งรอหน้าคอนโดเหรอครับ” แม็กได้โอกาสตอบโต้กลับ
“ก็ไม่ยาก ก็พี่แม็กเอา กุญแจมาให้ หญิงไง” หญิงเสนอความเห็นกลับไป
“อ้าว แล้วผมจะเข้าห้องได้ไง” แม็กถามกลับ
“ก็มาถึงแล้วค่อยโทรบอกละกัน เดี๋ยวส่งต่ายไปรับ” หญิงบอก
“โอเค พร้อมกันหมดนะ ไปกันเถอะ” ซ้งพูดจบ ลิฟท์ที่กดไว้ก่อน ก็มาถึงพอดี
… ขณะเดินทาง ...
“แล้วมุกไม่มาด้วยเหรอ” แม็กถามขึ้น
“อ๋อ พอดีพี่มุกเค้าติดธุระหน่ะ” หญิงตอบ
“แหม พี่แม็ก ถ้าเห็นก็แสดงว่ามา ไม่เห็นก็แสดงว่าไม่มาสิ” ต่ายแขวะใส่ ขณะนั่งแชทกับเพื่อน ๆ ผ่านมือถือ
“อะนะ เล่นตูเลยนะ” แม็กบ่นมุบมิบ
“เออ ต่าย ผมว่าคุณนี่น่าจะชื่อ ยอดชายนะ” แม็กพูดต่อ
“อะไร ยอดชาย … เพื่อ ?” ต่ายเงยหน้าขึ้นพร้อมทั้งมองไปที่พี่แม็ก
“อ๋อ เพราะต่ายเป็นชายเหนือชายไง ผมก็เลยคิดว่าน่าจะชื่อยอดชายนะ” แม็กตอบ
“พี่แม็กหมายถึง ชายที่อยู่บนชาย หน่ะเหรอ” ซ้งช่วยแปลอีกที
“เหอ ๆ” หญิงหัวเราะร่วน “แหม พี่แม็กไปแซวต่ายอย่างนี้ไม่กลัวต่ายมันโกรธเหรอ”
ยังไม่ทันที่หญิงจะพูดจบดี “แหม พี่แม็กพูดอย่างนี้สงสัยจะอยากโดนนะเนี่ย” ต่ายพูดขึ้น
“วันนี้ถือว่าฤกษ์ดี ไปคอนโดพี่พอดีเลย เดี๋ยวผมจัดหนัก” ต่ายสำทับ
“อ้าว เฮ้ย ไม่ไปละ ไปที่อื่นกันดีกว่า” แม็กเกิดกลัวขึ้นมา
“ไม่ทันละพี่ อีก 5 นาที ก็ถึงคอนโดพี่แล้วเนี่ย” ซ้งตอบ
“ว่าแต่เดี๋ยวไปกินข้าวแถวนี้ กันก่อนไหม ก่อนเข้าไปดูคอนโดพี่แม็ก” ซ้งถาม
“ก็ดีนะ จะได้มีแรงจัดหนัก ให้พี่แม็ก” ต่ายตอบขึ้น เล่นเอาเสียวสะท้านไปทั้งรถ
… หลังอาหารเย็น ณ คอนโดพี่แม็ก ...
“ห้องสวยดีนะพี่ ดูมีพื้นที่ใช้สอยเยอะดีด้วย” ซ้งพูดขึ้นหลังจากที่ทุกคนหาที่นั่งในห้องได้
“ก็พอดีแหละ อยู่คนเดียวด้วย ผมว่าแค่นี้ก็พอดีสำหรับคนเดียวหน่ะ” แม็กตอบ
“ถ้าลดปริมาณ คอมพิวเตอร์นะ คือแค่สงสัยนะ อยู่คนเดียวจะมีคอมทำไมตั้ง 3 เครื่องเนี่ย” หญิงถามขึ้น
“อ๋อ ก็ไว้ดูหนังเครื่องนึง ไว้ทำงานเครื่องนึง อีกเครื่องก็เป็นเซอร์ฟเวอร์หน่ะ” แม็กตอบ
หญิง และ ซ้งมองหน้ากันไม่รู้จะพูดอะไร
ต่ายพูดสวนทันที “ประสาท!!”
“เออ ว่าแต่ทำไมมี keyboard เยอะจังพี่แม็ก เหมือนว่าจะมีเยอะกว่าจำนวนเครื่องคอมนะ” หญิงถามขึ้นต่อ
“อ๋อ พอดีพี่สะสม keyboard หน่ะ” แม็กตอบอย่างปกติ
“พี่สะสม keyboard เนี่ยนะ” ซ้งพูดขึ้น
“เป็นการสะสมที่ไม่เหมือนใครจริง ๆ เลย” หญิงสัมทับอีกคน
“ก็นะ ก็ไม่เชิงสะสมหรอก ถ้าดีไซน์ถูกใจผมก็ซื้อเก็บไว้หน่ะ แหะ ๆ” แม็กตอบกลับ
“อันนี้แหละ ที่เค้าเรียกว่าสะสม” ต่ายตอบให้
“อ้าวเหรอ ไม่รู้(เสียงสูง) พอดีภาษาไทยผมไม่แข็งแรง” แม็กตอบกลับแบบเขิน ๆ
“ช่างมีรสนิยมในการสะสมของไม่เหมือนใครจริง ๆ พี่แม็กของเราเนี่ย” ซ้งแซว
“แหะ ๆ อ้อ เดี๋ยวผมเปิดรูปที่ไปถ่ายงานรับปริญญาน้องขิงให้ดู” แม็กพยายามเปลี่ยนเรื่อง ว่าแล้วก็ลุกขึ้นและเดินไปที่คอมหมายเลข 1 (สำหรับดูหนัง) เพื่อเปิดภาพให้ดู
“เออ พี่ถ่ายมาเยอะไหม” ซ้งถาม
“ก็ไม่เยอะ แค่ 1,000 กว่ารูปเอง” แม็กตอบ
“1,000 กว่ารูปนี่เรียกไม่เยอะเหรอ” หญิงพูดขึ้น
“แหม ก็ถ่ายเผื่อเลือกไง กับกันเสียหน่ะ” แม็กตอบ
“โห พี่รับรองเลือกกันจนตาแฉะแล้วกัน” ซ้งบอก
“ไม่หรอก” แม็กตอบ พร้อมเปิดรูปโชว์ที่ถ่ายมาให้ดูทีละรูป พร้อมบรรยายว่ารูปเหล่านั้นถ่ายตอนไหน แต่ที่น่าสนใจคือ แม็กนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จนคนอื่นไม่อยากไปดึงออกมาจากภวังค์นั้น....
ปล. แถมเพลงดี ๆ ให้ฟังทิ้งท้าย - มันคงเป็นความรัก ost. 30 กำลังแจ๋ว