ตอนที่ 2 ยินดีที่ได้รู้จัก
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมาได้อีกหนึ่งสัปดาห์หลังจากวันที่แม็กได้พบกับขิง แม็กยังวุ่นวายกับชีวิตประจำวันที่ต้องปรับตัว ทั้งเรื่องงาน ที่อยู่อาหารการกิน จนไม่มีเวลาคิดถึงขิง แต่ก็นะ ถ้าทั้งสองไม่มีโอกาสเจอกันแล้ว เรื่องเน่าหนุ่มออฟฟิศจะมีตอนต่อไปได้เยี่ยงไร...
“ซ้ง ไปกินข้าวกัน” แม็กเดินไปตามซ้ง ที่โต๊ะ เพื่อไปกินข้าวเที่ยง
ซ้งหมุนเก้าอี้ไปทางหญิง พร้อมทำท่าจะลุกจากเก้าอี้
“หญิง ไปกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวค่อยขึ้นมาทำงานต่อ”
“เพื่อนซ้ง วันนี้เรามีเทรนชั้นบนตอนเที่ยงไม่ใช่เหรอ” หญิงบอก พร้อมกับโชว์ปฏิทินที่มาร์กวันเอาไว้
“อ้าวเหรอ ลืมไปเลย ว่าแต่เรื่องอะไร” ซ้งถาม
“ไม่รู้สิจำไม่ได้ แต่ที่รู้คือเค้าเลี้ยงข้าวเที่ยงด้วยนะ” หญิงทำท่ายิ้มกรุ้มกริ่ม หลังจากพูดจบ
“ปะ งั้นไปกันเถอะ พี่แม็ก หญิง เก็บของแล้วไปกันได้แล้ว” ซ้งชวนทั้งสองขึ้นไป
ณ ชั้นบน...
หลังออกมาจากลิฟท์ทั้งสามคนก็เดินไปที่โต๊ะอาหารเพื่อหยิบอาหารกล่องที่ทางบริษัทเทรน ได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ และ แวบนั้นเอง แม็กก็ตาไวหันไปเจอ ขิงเดินออกมาออกมาจากประตูออฟฟิศ ประจำชั้นพร้อมกับเพื่อน ๆ อีกหลายคน
“สวัสดีครับขิง” แม็กหน้ามึนเดินไปทัก
ขิงทำหน้างง พร้อมตอบกลับเสียงเรียบ “สวัสดีค่ะ”
“อ้อ ลืมแนะนำตัว ผมชื่อแม็กครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” แม็กเริ่มพูดอย่างสุภาพ พร้อมยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่
“ค่ะ” ขิงตอบกลับ พร้อมด้วยการเหลือบมองซ้ายขวา เหมือนว่ามองหาตัวช่วยให้พ้นจากสถานการณ์ตรงหน้า
“ขิงพักอยู่แถวไหนหรือครับ” แม็กตีมึนถามต่อ
ขิงทำท่าคิดครู่ใหญ่ ก่อนตอบว่า “แถวลาดปลาเค้า ค่ะ”
“อ๋อ งั้น คงต้องเรียกว่า น้องขิง ลาดปลาเค้า” แม็กพยายามเล่นมุกทันที
“...” ขิงเงียบอี้งไปพักใหญ่ ก่อนแม็กจะเริ่มให้ข้อมูลเพิ่มเติม
“ผมพักอยู่แถบบางแคครับ แต่ไม่ได้พักที่บ้านพักคนชราบางแคนะ ผมยังหนุ่มอยู่ ผมน่ะคนบางแค แคร์แค่บางคนนะครับ” แม็กถามเอง ตอบเอง ยิงมุกเอง เสร็จสรรพ์ในตัว เมือแม็กพูดจบ ก็โชว์รอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ของตนไป
“...” ไม่มีคำพูดใดหยุดจากปากของขิง
“เอ่อ..” แม็กทำท่าจะถามต่อหรืออาจจะเล่นมุกต่อ ก็ได้ แต่ไม่ทันที่จะได้พูด ขิงก็ชิงพูดก่อนว่า
“เดี๋ยวขิง ขอตัวไปกินข้าวกับเพื่อนก่อนนะ” ขิงปลีกตัวออกไปจากวงสนทนา พร้อมถอนหายใจดังลั่น ราวกับการยกภูเขาออกจากอก ไม่รู้ว่าเครึยดกับมุกแป๊ก ๆ ของแม็ก หรือ ฟังแม็กไม่รู้เรืองก็ไม่รู้
แม็กก็ไม่รู้จะทำยังไงก็ได้แต่กล่าวลา แล้วเดินแยกกลับมาที่โต๊ะที่เพื่อน ๆ กินข้าวกันอยู่
แม็กเดินยิ้มกรุ่มกริ่มไปที่โต๊ะอาหาร อย่างมีเลศนัยอย่างเป็นที่สังเกต... แม็กนั่งลงบนเก้าอี้ ก้นยังไม่ทันอุ่นดี ซ้งก็เริ่มทำการแซวทันที
“อะ จ๊ะ ๆ จ๊า...” เสียงแซวดังมาจากซ้ง
“แหม พี่แม็ก ไปคุยกับสาวไม่สนใจเพื่อนเลยนะ” หญิงสมทบ
“ก็แค่ทักทายเอง” แม็กตอบ
“ไม่เบาเลยนะพี่ ว่าแต่ได้คุยอะไรกับน้องเค้าบ้างหล่ะ” ซ้งถาม
“ก็หลายเรื่องแหละ...” แม็กทำท่างุบงิบไม่อยากเล่า
“หญิง ว่าพี่แม็กคงไปเล่นมุกแป๊ก ๆ กับเค้ามาหล่ะสิ ดูหน้าก็รู้ งืด ขนาดนี้”
ซ้งหันไปมองหน้าพี่แม็ก พลางคิดในใจ “แล้วหน้างืด มันทำหน้ายังไงหว่า” แม็กเองก็คงคิดว่าหน้าตัวเองเป็นอย่างไรในตอนนี้
“เอาเหอะพี่รีบกินแล้วเข้าไปเทรนได้ละ คืนอื่นเค้าเริ่มเข้าไปกันแล้ว” หญิงเตือนสติแม็ก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น