เรื่องเน่าหนุ่มออฟฟิศ - ตอนที่ 3 โอกาส

ตอนที่ 3 โอกาส

“ฮ้าว ง่วงจัง” แม็กบ่นกับตัวเอง ทั้งที่มาอยู่ประเทศไทยได้ซักพักแล้วแต่ดูเหมือนนาฬิกาชีวิตก็ยัง ไม่ปรับเข้าที่ซักที

“ตึ่ง ดึ๊ด” เสียงของ IM (Instant Messenger) ที่ใช้ภายในบริษัทดังขึ้น พร้อมแสดงรูปภาพของพี่หมวย
เมื่อเห็นพี่หมวยออนไลน์ แม็กก็รู้ว่าพี่หมวยคงมาถึงออฟฟิศ แม็กจึงลุกจากเก้าอี้แล้วเดินงัวเงียไปหาพี่หมวย

“สวัสดีครับพี่หมวย” แม็กทักทายพี่หมวยทันทีที่คิดว่าเข้าระยะได้ยินของพี่หมวยแล้ว โดยไม่ได้เดินเข้าไปข้างโต๊ะ ซึ่งเป็นจุดที่แม็กมักนั่งคุยกับพี่หมวย

“สวัสดีจ้าน้องแม็ก สบายดีไหม ดูท่าทางเพลีย ๆ นะ” พี่หมวยทักทายกลับ พร้อมด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย

แม็กไม่ทันสังเกตรอยยิ้มนั้นจึงทำท่าจะคุยต่อพร้อมทั้งเดินเข้าไปหาพี่หมวย “วันนี้พี่หมวยมาเช้าจังนะครับ..”
เมื่อเดินเข้าไปใกล้พอแม็กจึงสังเกตว่าใกล้ ๆ พี่หมวยซึ่งเป็นที่นั่งของหญิงมีคนนั่งอยู่ แต่ไม่ใช่หญิง แม็กจำคนคนนั้นได้ทันทีที่เห็น

“ขิงนี่!” แม็กร้องตะโกนในใจ

“นี่น้องขิงนะ ไม่รู้ว่าทั้งสองคนเคยคุยกันบ้างหรือยัง” พี่หมวยยิงคำถาม ทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบ

“...” แม็กพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ทำหน้าเหวอ

“เคยคุยกันครั้งนึงค่ะ ตอนมีเทรนที่ชั้นบน” ขิงตอบ

“สวัสดีครับ/ค่ะ พี่หมวย พี่แม็ก” เสียงทักทายลอยมาจากด้านหลังของแม็ก ซ้งและหญิงเพิ่งจะมาถึงออฟฟิศ ก็เข้ามาร่วมสมทบในวงสนทนา

“สวัสดีจ้า เด็ก ๆ” พี่หมวยตอบกลับ

“สวัสดีค่ะ พี่ซ้ง พี่หญิง” เสียงน้องขิงทักทายมาจากด้านหลัง

“อ้าว น้องขิงอยู่นี่เหรอ โทษทีพอดีพี่ไม่เห็น” ซ้งขอโทษทันทีที่ได้ยินเสียงน้องขิง

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ๆ มาก็ดีแล้ว พอดีวันเสาร์นี้ ขิงจะรับปริญญาค่ะ เลยจะชวนไปถ่ายรูปด้วย แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ ขิงไม่อยากรบกวน” ขิงพูดอย่างต่อเนื่อง เพราะไม่อยากให้พี่ ๆ รู้สึกเหมือนโดนบังคับให้ไป

“อืม..” ซ้ง กับ หญิงทำท่าคิด

“ขอโทษนะขิง พอดีว่าพี่ต้องไปทำธุระหน่ะ คงไปงานไมได้” ซ้งตอบกลับไป

“พี่ก็เหมือนกัน พอดีนัดหมอฟันเอาไว้หน่ะ ขอโทษด้วยนะ” หญิงก็ต้องปฏิเสธไปอีกคน

“พี่ก็ติดธุระ พอดีพี่นัดกับแฟนพี่ไปวัดที่ต่างจังหวัดกันแล้ว ขอโทษด้วยนะจ๊ะ” พี่หมวยก็เป็นอีกคนที่ต้องปฏิเสธไป

“อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ” ขิงตอบเสียงเรียบ

“อ๋อ น้องแม็กว่างใช่ไหม ไปร่วมงานเป็นตัวแทนพวกพี่แล้วกันนะ อ้อ... แล้วน้องขิงก็ยังไม่มีตากล้องเลย พี่ได้ยินมาว่าน้องแม็กก็ถ่ายรูปเก่งนี่่ ไปถ่ายรูปให้น้องขิงด้วยแล้วกันนะ” พี่หมวยกึ่งถาม กึ่งบอกให้แม็กไปร่วมงานรับปริญญาของขิง

“เออ...” แม็กยังไม่ทันตอบ

“พี่แม็กไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะคะ” ขิงรีบบอกทันทีด้วยความเกรงใจ

“ไม่ ๆ ผมว่าง งั้นเดี๋ยวคุยรายละเอียดอีกทีแล้วกัน ว่าแต่ ผมขอพินบีบี(BlackBerry) หน่อยสิ” แม็กรีบตอบ

ขิงทำหน้างง ก่อนจะให้พินไป

เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะ ของพี่หมวย ดังขึ้นเป็นสัญญาณของการเริ่มงานในวันนั้น ขิงและแม็กจึงลากลับไปที่โต๊ะของตน เหลือซ้งกับหญิงที่ยังนั่งหน้านิ่ว พลางคิดว่า “พี่แม็กจะเอาพินบีบี ไปทำไม(วะ)”

จังหวะนั้นเอง เอ็มหนึ่งในสมาชิกแก็งค์ F4 ก็เดินเข้ามาที่ชั้น พอเดินผ่านที่นั่งของทีมพี่หมวย เอ็มก็ทักทาย “สวัสดีซ้ง สวัสดีหญิง”

“สวัสดีค่ะพี่เอ็ม วันนี้มากับเมียน้อยหรือป่าวคะ” หญิงถามพร้อมทำหน้าแบ้ว

“หา..” เอ็มทำหน้างงสุดขีด

“ก็ปกติเห็นไปไหนมาไหนกับเมียน้อยอยู่บ่อย ๆ” หญิงพูดต่อ

“จะไปกับเมียน้อยได้ไง แฟนผมยังไม่มีเลย” เอ็มบอก

“อ้าว พี่เอ็ม ก็มีเมียน้อยก่อนแล้วค่อยมีเมียหลวงไง อิอิ” หญิงตอบให้

“อะนะ แล้วใครเป็นเมียน้อยผมหล่ะเนี่ย” เอ็มถามงง

“ก็ชื่อรถพี่ไง” ซ้งเฉลยให้

“แล้วทำไมชื่อรถผมไปเป็นอย่างนั้นได้เนี่ย ใครเป็นคนตั้งละนั่น อยากถามจังอะไรดลใจ” เอ็มพูดพร้อมยิ้มตาปิดหันไปทางหญิง

“แหม ต้องหญิงแน่นอนอยู่แล้ว” ซ้งตอบในใจทันที แต่ไม่ได้พูดออกไป แต่ก็หันไปทางหญิงเช่นกัน

“ได้ข่าวว่าพี่เอ็มขี่เมียน้อยไปทุกที่เลยนี่” หญิงแซวต่อ

“ขับ! ไม่ใช่ขี่ เฮ้อ.. รถพี่อะชื่อขอบฟ้านะไม่ใช่เมียน้อย! ไปทำงานดีกว่า” พอเอ็มพูดจบก็เดินจากไป

พอเอ็มเดินจากไป ก็ถึงเวลาเริ่มทำงานจริง ๆ ของ ซ้งและหญิง...

เรื่องเน่าหนุ่มออฟฟิศ - ตอนที่ 2 ยินดีที่ได้รู้จัก

ตอนที่ 2 ยินดีที่ได้รู้จัก

และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมาได้อีกหนึ่งสัปดาห์หลังจากวันที่แม็กได้พบกับขิง แม็กยังวุ่นวายกับชีวิตประจำวันที่ต้องปรับตัว ทั้งเรื่องงาน ที่อยู่อาหารการกิน จนไม่มีเวลาคิดถึงขิง แต่ก็นะ ถ้าทั้งสองไม่มีโอกาสเจอกันแล้ว เรื่องเน่าหนุ่มออฟฟิศจะมีตอนต่อไปได้เยี่ยงไร...

“ซ้ง ไปกินข้าวกัน” แม็กเดินไปตามซ้ง ที่โต๊ะ เพื่อไปกินข้าวเที่ยง
ซ้งหมุนเก้าอี้ไปทางหญิง พร้อมทำท่าจะลุกจากเก้าอี้
“หญิง ไปกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวค่อยขึ้นมาทำงานต่อ”

“เพื่อนซ้ง วันนี้เรามีเทรนชั้นบนตอนเที่ยงไม่ใช่เหรอ” หญิงบอก พร้อมกับโชว์ปฏิทินที่มาร์กวันเอาไว้

“อ้าวเหรอ ลืมไปเลย ว่าแต่เรื่องอะไร” ซ้งถาม

“ไม่รู้สิจำไม่ได้ แต่ที่รู้คือเค้าเลี้ยงข้าวเที่ยงด้วยนะ” หญิงทำท่ายิ้มกรุ้มกริ่ม หลังจากพูดจบ

“ปะ งั้นไปกันเถอะ พี่แม็ก หญิง เก็บของแล้วไปกันได้แล้ว” ซ้งชวนทั้งสองขึ้นไป

ณ ชั้นบน...

หลังออกมาจากลิฟท์ทั้งสามคนก็เดินไปที่โต๊ะอาหารเพื่อหยิบอาหารกล่องที่ทางบริษัทเทรน ได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ และ แวบนั้นเอง แม็กก็ตาไวหันไปเจอ ขิงเดินออกมาออกมาจากประตูออฟฟิศ ประจำชั้นพร้อมกับเพื่อน ๆ อีกหลายคน

“สวัสดีครับขิง” แม็กหน้ามึนเดินไปทัก

ขิงทำหน้างง พร้อมตอบกลับเสียงเรียบ “สวัสดีค่ะ”

“อ้อ ลืมแนะนำตัว ผมชื่อแม็กครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” แม็กเริ่มพูดอย่างสุภาพ พร้อมยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่

“ค่ะ” ขิงตอบกลับ พร้อมด้วยการเหลือบมองซ้ายขวา เหมือนว่ามองหาตัวช่วยให้พ้นจากสถานการณ์ตรงหน้า

“ขิงพักอยู่แถวไหนหรือครับ” แม็กตีมึนถามต่อ

ขิงทำท่าคิดครู่ใหญ่ ก่อนตอบว่า “แถวลาดปลาเค้า ค่ะ”

“อ๋อ งั้น คงต้องเรียกว่า น้องขิง ลาดปลาเค้า” แม็กพยายามเล่นมุกทันที

“...” ขิงเงียบอี้งไปพักใหญ่ ก่อนแม็กจะเริ่มให้ข้อมูลเพิ่มเติม

“ผมพักอยู่แถบบางแคครับ แต่ไม่ได้พักที่บ้านพักคนชราบางแคนะ ผมยังหนุ่มอยู่ ผมน่ะคนบางแค แคร์แค่บางคนนะครับ” แม็กถามเอง ตอบเอง ยิงมุกเอง เสร็จสรรพ์ในตัว เมือแม็กพูดจบ ก็โชว์รอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ของตนไป

“...” ไม่มีคำพูดใดหยุดจากปากของขิง

“เอ่อ..” แม็กทำท่าจะถามต่อหรืออาจจะเล่นมุกต่อ ก็ได้ แต่ไม่ทันที่จะได้พูด ขิงก็ชิงพูดก่อนว่า

“เดี๋ยวขิง ขอตัวไปกินข้าวกับเพื่อนก่อนนะ” ขิงปลีกตัวออกไปจากวงสนทนา พร้อมถอนหายใจดังลั่น ราวกับการยกภูเขาออกจากอก ไม่รู้ว่าเครึยดกับมุกแป๊ก ๆ ของแม็ก หรือ ฟังแม็กไม่รู้เรืองก็ไม่รู้

แม็กก็ไม่รู้จะทำยังไงก็ได้แต่กล่าวลา แล้วเดินแยกกลับมาที่โต๊ะที่เพื่อน ๆ กินข้าวกันอยู่

แม็กเดินยิ้มกรุ่มกริ่มไปที่โต๊ะอาหาร อย่างมีเลศนัยอย่างเป็นที่สังเกต... แม็กนั่งลงบนเก้าอี้ ก้นยังไม่ทันอุ่นดี ซ้งก็เริ่มทำการแซวทันที

“อะ จ๊ะ ๆ จ๊า...” เสียงแซวดังมาจากซ้ง

“แหม พี่แม็ก ไปคุยกับสาวไม่สนใจเพื่อนเลยนะ” หญิงสมทบ

“ก็แค่ทักทายเอง” แม็กตอบ

“ไม่เบาเลยนะพี่ ว่าแต่ได้คุยอะไรกับน้องเค้าบ้างหล่ะ” ซ้งถาม

“ก็หลายเรื่องแหละ...” แม็กทำท่างุบงิบไม่อยากเล่า

“หญิง ว่าพี่แม็กคงไปเล่นมุกแป๊ก ๆ กับเค้ามาหล่ะสิ ดูหน้าก็รู้ งืด ขนาดนี้”
ซ้งหันไปมองหน้าพี่แม็ก พลางคิดในใจ “แล้วหน้างืด มันทำหน้ายังไงหว่า” แม็กเองก็คงคิดว่าหน้าตัวเองเป็นอย่างไรในตอนนี้

“เอาเหอะพี่รีบกินแล้วเข้าไปเทรนได้ละ คืนอื่นเค้าเริ่มเข้าไปกันแล้ว” หญิงเตือนสติแม็ก

เรื่องเน่าหนุ่มออฟฟิศ - ตอนที่ 1 คนข้างล่าง - ครึ่งหลัง

ตอนที่ 1 คนข้างล่าง - ครึ่งหลัง

“แกร๊ก ๆ แกร๊ก ๆ ” เสียงคีย์บอร์ดดังรัวแบบสายฟ้าแลบ เป็นเสียงที่เกิดจากการทำงานอย่างขยันขันแข็งของบุคคลากรอีกคนหนึ่งของทีม

“พี่แม็กชอบน้องขิงใช่ไหมคะ” เสียงใสดังกระวานดังสอดแทรกมาจากเสียงพิมพ์คีย์บอร์ด เป็นคำพูดที่สั้น แต่ดึงความสนใจได้อย่างมหาศาล ทั้งแม็กและซ้งต่างมองไปทางที่มาของเสียง ทั้งสองก็เห็นหญิง นั่งทำงานอย่างขยันขันแข็ง ใบหน้ายังจ้องไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ นิ้วมือทำการพิมพ์ตัวอักษรอย่างต่อเนื่อง ราวกับนักดนตรีบรรเลงเปียโน

“แกร๊ก ๆ ..” เสียงคีย์บอร์ดยังดังต่อเนื่อง ท่าทางวันนี้งานน่าจะเข้า คงเป็นวันยุ่ง ๆ อีกวันของหญิง

“สวัสดีครับหญิง แหม.. อะไรทำให้หญิงคิดว่าพี่ชอบน้องเค้าหล่ะ พี่ว่าหญิงน่ารักกว่านะ” แม็กทักทายและหยอดคำหวานตามสไตล์ส่วนตัว พร้อมพยายามเลี่ยงตอบคำถามของหญิง

“น้องขิง ก็น่ารักดีนะ แต่ก่อนเคยอยู่ทีมเดียวกับพี่หมวย น้องขิงเลยชอบแวะลงมาคุยกับพี่หมวย..”

“อ้อ ที่สำคัญน้องขิงยังไม่มีแฟนนะพี่แม็ก พี่ยังมีโอกาสนะ” หญิงพูดโดยไม่ได้มองมาที่แม็ก แล้วยังไม่ได้สนใจคำตอบของแม็กอีกด้วย ไม่รู้ว่าหญิง ไม่สนใจคำตอบของแม็กอยู่แล้ว หรือว่า หญิง อาจฟังแม็กพูดไม่รู้เรื่องกันแน่ เพราะแม็กพูดภาษาไทยด้วยสำเนียงอังกฤษ ด้วยความเร็วสูงราวกับกลัวคนแย่งพูด รวมถึงการวางรูปประโยคได้น่างุนงงนัก สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ ก็เนื่องจากแม็กย้ายถิ่นไปเรียนที่อเมริกาตั้งแต่สมัยมัธยม จนเพิ่งกลับมาเร็ว ๆ นี้ ก็กินเวลากว่า 16 ปี ที่แม็กอยู่ที่นั่น จึงไม่แปลกที่จะแทบจะลืมภาษาไทยไปแล้วเพราะแทบไม่ได้ใช้งาน

“อา...” แม็กพยายามที่จะพูด

“เพิ่งรู้นะว่าพี่แม็ก ชอบสเปคสาวแบบไทย ตัวเล็ก นึกว่าจะชอบแบบฝรั่งหุ่นนางแบบขาว ๆ สูง ๆ ซะอีก” หญิงพูดอย่างต่อเนื่องโดยไม่เปิดโอกาสให้แม็กได้พูดอะไร

“อา...” แม็กพยายามจะพูดอะไรซักอย่าง

“แหม ก็พี่แม็กอยู่เมกาตั้งนาน ก็เลยกลายเป็นฝรั่งไง ชอบสาวแบบไทย ๆ” ซ้งสำทับโดยไม่เปิด โอกาสให้แม็กได้พูด

“ใช่ ๆ … ” ขณะหญิงกำลังจะพูดต่อ ก็เหลือบไปเห็นแม็กนั่งนิ่งพร้อมกับยกมือขอโอกาสพูด หญิงจึงเบรคคำพูด แล้วก็เปิดโอกาสให้แม็กได้พูดบ้าง

“แหม สองคนนี้ ว่าผมจัง ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้พูดเลย.. ซ้งนี่ก็เข้าข้างหญิงตลอดเลยนะ”

ขณะนั้นเอง พี่หมวยก็กลับมาจากการประชุม เดินผ่านหน้าซ้งและแม็กเพื่อกลับไปยังที่นั่งประจำตำแหน่ง ข้าง ๆ กับที่นั่งของหญิง

"พี่หมวยครับ ซ้งกับหญิง แกล้งผมอีกแล้ว" แม็กทำการฟ้องพี่หมวยทันทีพี่หมวยหย่อนก้นลงนั่ง
"แหม ๆ เด็ก ๆ อย่าทะเลาะกัน ว่าแต่ไปแกล้งอะไรน้องแม้กเค้าหล่ะ" หมวยถาม ที่จริงแล้วพี่หมวยของน้อง ๆ ในทีม ก็มีอายุมากกว่าน้อง ๆ ในทีม 2-3 ปี เท่านั้นเอง

"ไม่มีอะไรมากหรอกพี่หมวย ก็แค่แซวพี่แกเฉย ๆ เห็นอึ้งไปตอนน้องขิง เดินผ่านไป" ซ้งตอบ

“เหรออออ...” แม็กลากเสียงยาว

"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง...” พี่หมวยมองแม็กสายตามีเลศนัย

“พี่ว่าน้องขิงเค้าก็นิสัยดีนะ จากที่พี่คุยล่าสุด เค้ายังไม่มีแฟนล่ะ
ว่าแต่น้องแม็กจะจีบน้องเค้าเหรอ น้องเค้ายังเด็กอยู่เลยนะ" หมวยพูดพลางหันไปสบตาแม็กอีกที

“แหม พี่่หมวยก็อีกคนนะ สมแล้วกับที่ทุกคนอยู่ทีมเดียวกันจริง ๆ” แม็กพูดแทบจะทันทีหลังจากที่หมวยพูดจบ ยังไม่ทันที่แม็กจะกล่าวอะไรต่อ ก็มีคำพูดดังมาจากด้านหลังของแม็ก ซึ่งได้หันหน้าไปทางพี่หมวยในขณะนั้น

“พี่แม็ก มาทำไรแถวนี้ ไม่มีงานทำเหรอ” คำพูดพร้อมน้ำเสียงแดกดันอย่างเป็นเอกลักษณ์ของเขาคนนั้น
แม็กรู้ได้แทบจะทันทีว่าคนที่พูดลักษณะนี้มีเพียงคนเดียว ก็คือ ต่าย น้องเล็กสุดประจำทีม นั่นเอง

“หวัดดีต่าย” ทุกคนในทีมทักทายไปที่ต่าย

“สวัสดีครับ” ต่ายทักทายกลับทุกคน

“ว่าแต่พี่ชวนนั่งจับกลุ่มเมาท์แต่เช้าเลยนะ” ต่ายยังแขวะแม็กต่อ

“อ้าววุ้ย ว่าตรูดีจัง กลับโต๊ะไปทำงานก็ได้วะ” แม็กก็เดินกลับไปยังโต๊ะของตน และ วงสนทนาเรื่องเล่าเช้านี้ก็จบลงโดยปริยาย

…...

หลังจากที่แม็กกลับมานั่งประจำที่ได้สักพัก แม้ร่างกายของแม็กจะได้ตั้งท่าเตรียมพร้อมทำงาน มือวางที่คีย์บอร์ด นัยน์ตาเหมือนจ้องมองไปทางจอคอมพิวเตอร์ แต่จริง ๆ แล้วความรู้สึกของแม็กได้ล่องลอยไปหาสาวชั้นบนเรียบร้อยแล้ว....

เรื่องเน่าหนุ่มออฟฟิศ - ตอนที่ 1 คนข้างล่าง - ครึ่งแรก

นิยายเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องหรืออ้างอิงจากบุคคลใด ๆ หรือองค์กรใด ๆ ถ้าไปตรงกับเรื่องใครก็ซวยไปแล้วกัน เราไม่รับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้นนะขอบอก...

Chapter 1.....

ตอนที่ 1 คนข้างล่าง - ครึ่งแรก
“อยากรู้ว่าจะมีใครไหม ที่มีความรักแล้วต้องเก็บเอาไว้...” เสียงเพลง ของ บอย โกสิยพงษ์ ดังแว่ว ออกมาจากหูฟังของพนักงานหนุ่มอิมพอร์ทมาจากเมืองนอก เขาฮัมเพลงนี้พร้อมกับเช็คอีเมล์

“สวัสดีครับพี่แม็ก วันนี้มาแต่เช้าเลยนะครับ” คำทักทายดังแว่วมาจากด้านหลัง ทำให้พนักงานหนุ่มนอก ตื่นออกมาจาก ภวังค์

“สวัสดีซ้ง พอดีเมื่อคืนนอนเร็ววันนี้เลยตื่นเช้าหน่ะ” แม็กตอบกลับอย่างเนือย

“พี่ดูเหนื่อย ๆ นะ พี่เมือคืนนอนดึก เหรอ” ซ้งถาม

“อ๋อ พอดีเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับหน่ะ ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยมาที่ออฟฟิศ”

“อ๋อ ว่าแต่พี่พอมีเวลาไหม มาที่โต๊ะผมหน่อยสิ อยากถามเรื่องงานหน่ะ”

“ได้สิ เดี่ยวเดินตามไป” แม็กตอบกลับ

….

“เออ ผมว่าตรงนี้เราควรปรับนิดหน่อยนะ” แม็กบอก
“อืม แล้วพี่ว่าแก้เแล้วให้ออกมาแบบไหนดี” ซ้งถาม
“ผมว่า...” ยังไม่ทันที่แม็กจะพูดจบก็มีคำทักทายกล่าวมา
“สวัสดีจ้า เด็ก ๆ” เสียงใสดังแว่ว มาพร้อมกับ พี่หมวยหัวหน้าทีมของทั้ง แม็ก และ ซ้ง

“ส่วัสดีครับพี่หมวย” ทั้งแม็ก และ ซ้งกล่าวทักทาย กลับ

ขณะที่พี่หมวยจัดแจงข้าวของให้เรียบร้อยเพื่อเตรียมตัวเริ่มทำงาน ก็มีสาวน้อยคนนึงเดินเข้ามาหา

“สวัสดีค่ะพี่หมวย” สาวน้อยกล่าว

“สวัสดีจ้าขิง ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนานเลยนะ เป็นยังไงบ้าง” พี่หมวยตอบกลับ

“ก็ดีค่ะ” แล้วบทสนทนาของสองสาวก็เริ่มขึ้น

…..

“เดี๋ยวขิงขอตัวไปทำงานก่อนนะ”

“ได้จ้า เดี๋ยวก็จะมีประชุมเหมือนกัน” หลังจากนั้น ขิงก็ลากลับไปทำงาน ส่วนหมวยก็ลุกจากที่นั่งไปประชุมต่อไป

“พี่แม็ก ว่ายังไงบ้างครับ” ซ้งถามโดยตายังจ้องมองไปที่จอ

“.....”

“พี่แม็ก คิดว่าควรแก้ตรงไหนอีกไหมครับ” ซ้งถามต่อ โดยไม่ได้หันไปมอง

“....”

หลังจากไม่ได้คำตอบ ซ้งจึงหันไปดูก็พบว่า พี่แม็กของเรานั่งเหม่อ อยู่

“เหม่อ อะไรอยู่พี่” ซ้งถามพร้อมสะกิด

“ก็ไม่มีอะไรหรอกก็แค่น่ารัก” แม็กตอบ

“อะไรนะพี่” ซ้งถามด้วยความงงงวยกับคำตอบของแม็ก

“อ๋อ ก็น่ารัก” แม็กตอบ

“อะไร ของพี่เนี่ย ” ซ้งบ่นกับตัวเอง แล้วเขาก็มองตามทิศทางการมองของพี่แม็ก ก็เห็นหลังของขิงกำลังเดินไปที่ลิฟท์ เพื่อเดินไปทำงาน

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง” ซ้งคุยกับตัวเอง

“ชื่อน้องขิง ครับพี่ ทำงานอยู่ชั้นบน หน่ะครับ” ซ้งแย๊บข้อมูลไป

“อืม ว่าแต่โทษทีนะตะกี้ไม่ได้ฟังว่าซ้งพูดอะไร พูดใหม่อีกทีซิ”

“อ๋อ ก็ผมถามพี่ว่า … ”
“ดูเหมือนฤดูใบไม้ผลิ ของแม็กจะมาถึงแล้วสิ” ซ้งคิดในใจ