วันจันทร์ที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560

ครึ่งคึ่ง กลางกาง : บังเอิญอยากเขียนในห้วงสับสน

ความบังเอิญนำพาสิ่งต่างๆ เข้ามาในชีวิต บางคนเรียกมันว่าลิขิต บางคนเรียกมันว่าโอกาส บางคนเรียกมันว่าความซวย ก็สุดแล้วแต่ใครจะคิดและเข้าใจ

ผมมองว่าเหตุการณ์ต่างเป็นเพียงความบังเอิญ บังเอิญผมได้รู้จักเธอ เธอเป็นคนน่ารัก ยิ้มสดใสแต่ดูมีออร่าที่ชวนให้เข้าถึงได้ยาก บังเอิญได้เบอร์เธอมาเลยโทรไปคุย หวังว่าเราจะได้ทำความรู้จักกัน อยากรู้ว่าเธอเป็นคนยังไงเหมือนที่เราจินตนาการหรือไม่ บังเอิญว่าเธอยอมรับโทรศัพท์และเธอมีไลน์ผมจึงได้คุย บังเอิญวันหนึ่งหลังจากเวลาผ่านไปนาน เธออนุญาตให้ผมชวนไปไหนด้วย เราจึงมีโอกาสได้คุยและสบตา บังเอิญว่าผมมองว่าเธอคือที่สุด ไม่สามารถละสายตาและความคิดไปจากเธอ บังเอิญว่าเราคุยกันถูกคอและเธอคิดว่าผมเป็นคนดีคนหนึ่ง บังเอิญว่าตอนนี้เธอโกรธ จากเรื่องที่บังเอิญไปเจอ บังเอิญว่าผมทำสิ่งแย่ลงไป ทำให้ความเชื่อพังทลาย แล้วบังเอิญว่าผมรักเธอไปแล้ว.....

ความบังเอิญทั้งหลายทั้งปวง เหล่านี้อาจจะเกิดจากสิ่งที่ทำลงไป หรือสิ่งที่ไม่ได้ทำ จนเป็นเช่นนี้  ผมไม่รู้ว่าอนาคตจะมีเหตุการณ์ใดบังเอิญเกิดขึ้น รู้แต่เพียงตอนนี้ต้องตั้งสติพยายามกอบกู้อารมณ์ของคนที่กำลังโกรธอยู่ ถ้าคุณบังเอิญผ่านมาแล้วยังบังเอิญรู้วิธีแก้ไขปัญหานี้ ผมก็อยากได้ยินนะ....

แล้วถ้าบังเอิญเจอคนที่ชอบแล้ว อย่าปล่อยความบังเอิญที่ผ่านเข้ามาผ่านพ้นไปนะครับ เพราะความบังเอิญนี้อาจไม่หวนกลับมาอีกครั้ง เป็นกำลังใจให้ทุกคน (รวมทั้งตัวเอง) T__T

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น