หลังจากอ่านจบแล้ว ขอบอกว่า อ่านแล้ว ไม่ขำครับ คืออ่านแล้วไม่ตลกเลย ไม่รู้ว่าผมเส้นลึกหรือว่าอะไร แต่ถ้าเทียบกับ เดี่ยว ไมโครโฟน ที่ผมนั่งหัวเราะจนเยี่ยวเล็ดแล้วหล่ะก็ มันต่างกันราวฟ้ากับเหวครับ ด้วยเหตุผลอะไร ก็ตามผมว่าเล่มนี้ไม่ผ่านครับ ส่วนคนอื่นอาจชอบก็ได้ อันนี้ผมไม่ขัด เพราะเรื่องขำ ๆ มันไม่เข้าใครออกใคร นานาจิตตังครับ
รีวิวเพลิน ๆ ทั้งเกมของแอนดรอยด์ หนังสือหลายแนว รวมไปถึงเรื่องกิน ๆ เที่ยว ๆ
วันเสาร์ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2557
รีวิวหนังสือ: โทษฐานที่รู้จักกัน
โทษฐานที่รู้จักกัน เป็นหนังสือเล่มแรกของ อุดม แต้พานิช ที่ผมซื้อมาอ่าน ก่อนหน้านี้ก็เหมือนเคยอ่านหนังสือของ อุดม ผ่าน ๆ ตามร้านหนังสือ แต่ที่ทำให้รู้จักเค้าดีที่สุด ก็คือ ผ่านทาง เดี่ยวไมโครโฟน นี่แหละ เรื่องของเรื่องคือ เผอิญไปเจอหนังสือเล่มนี้เข้าในร้านมือ 2 ก็เลยติดมือมาด้วย...
หลังจากอ่านจบแล้ว ขอบอกว่า อ่านแล้ว ไม่ขำครับ คืออ่านแล้วไม่ตลกเลย ไม่รู้ว่าผมเส้นลึกหรือว่าอะไร แต่ถ้าเทียบกับ เดี่ยว ไมโครโฟน ที่ผมนั่งหัวเราะจนเยี่ยวเล็ดแล้วหล่ะก็ มันต่างกันราวฟ้ากับเหวครับ ด้วยเหตุผลอะไร ก็ตามผมว่าเล่มนี้ไม่ผ่านครับ ส่วนคนอื่นอาจชอบก็ได้ อันนี้ผมไม่ขัด เพราะเรื่องขำ ๆ มันไม่เข้าใครออกใคร นานาจิตตังครับ
หลังจากอ่านจบแล้ว ขอบอกว่า อ่านแล้ว ไม่ขำครับ คืออ่านแล้วไม่ตลกเลย ไม่รู้ว่าผมเส้นลึกหรือว่าอะไร แต่ถ้าเทียบกับ เดี่ยว ไมโครโฟน ที่ผมนั่งหัวเราะจนเยี่ยวเล็ดแล้วหล่ะก็ มันต่างกันราวฟ้ากับเหวครับ ด้วยเหตุผลอะไร ก็ตามผมว่าเล่มนี้ไม่ผ่านครับ ส่วนคนอื่นอาจชอบก็ได้ อันนี้ผมไม่ขัด เพราะเรื่องขำ ๆ มันไม่เข้าใครออกใคร นานาจิตตังครับ
ป้ายกำกับ:
ขำขัน,
ตลก,
โทษฐานที่รู้จักกัน,
รีวิวหนังสือ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น