การเดินทางของนิ้วกลม ได้เริ่มต้นอีกครั้ง ครานี้เดินทางไปสู่ดินแดนแสนหนาวเหน็บอย่างเมืองฮ่าร์บิ้น (Harbin) ที่อยู่ทางเหนือของจีน ถ้าจะเดินทางโดยเครื่องบินมันก็ดูธรรมดาและแพงเว่อร์เกิน (สำหรับในช่วงตรุษจีน) พวกเขาจึงเดินทางด้วยรถไฟ อัน(น่าจะ)เป็นที่มาของชื่อหนังสือเล่มนี้ นั่งรถไฟไปตู้เย็น สำหรับผู้ร่วมทริปในครั้งนี้ก็คือ ซูซี่ หญิงสาวผมม้าตาตี่ร่างใหญ่ แถมขี้ชวนคุยอีก จึงทำให้กลายเป็นการเดินทางสองต่อสอง ที่ต้องนั่งรถไฟเดินทางถึง 30 ชั่วโมง แต่อยากบอกว่ายัง...ยังไม่สุด เพราะพวกเขานั่งรถไฟไปยังมั่วเหอ เพื่อเดินทางไปสู่เป่ยจี๋ช้วน หมู่บ้านเหนือสุดของจีน ที่ซึงน่าจะหนาวมาก ๆ เลย...เนื้อหาในเล่มเป็นเหมือนบันทึกการเดินทางในแต่ละวัน ที่บอกเล่าประสบการณ์ที่พบเจอในระหว่างที่นั่งรถไฟ ทั้งจากภาพที่มอง หรือการพูดคุยกับเพื่อนร่วมทริป รวมไปถึงความรู้สึกที่ได้พบเจอกับสถานที่ต่าง ๆ บอกเลยว่า แค่อ่านก็หนาวแล้ว ถ้าจะให้ดีควรเปิดแอร์ขณะอ่านจะได้อรรถรสเพิ่มขึ้น....
นอกจากความหนาวเหน็บที่ต้องพบเจอแล้ว อารมณ์ของผู้เขียนให้ก็ความรู้สึก เหงาตัวเท่าบ้าน ใหญ่เต็มหน้ากระดาษ แลดูมีความเหงาในทุกช่วงเวลาที่ทอดสายตาและได้จมอยู่ในความนึกคิดของตนเอง ทำเอาผมแอบเหงาไปด้วยเลย ยิ่งช่วงที่อ่านหนังสือนอนตากแอร์เย็น ๆ อารมณ์ติส ๆ แล้วหล่ะก็ ความเหงาก็เข้ามาทักทายให้หวั่นไหว จิตใจฟุ่งซ่านไปทั่ว ชวนให้อยากมีแฟน จะได้ควงแขนไปท่องโลกกว้างอย่างคู่อื่น.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น